1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kung Fu hakkında herkes bir şey diyebilir; fakat biz bu makalemizde Bruce Lee’nin ne dediğiyle ilgileniyoruz. Bu yüzden onun 1963 yılında yazdığı ilk kitabı yani “Chinese Gung-Fu: The Philosophical Art of Self Defense” isimli kitabını referans alalım bakalım Kung Fu hakkında neler diyor… Ama buna girmeden evvel belirtmek isterim ki kitabın girişinde Bruce Lee’nin birlikte Jeet Kune Do’yu kurduğu James Yim Lee, Amerikan Kempo Karatesinin efsane ustası Ed Parker ve Jiu Jutsu ikonu kabul edilen Wally Jay’in kişisel yazılarını da içermektedir. Elle çizilmiş diyagramlar ve sıralanmış fotoğraflar yoluyla Bruce Lee’nin yazıları canlanır. Bruce Lee’nin çeşitli antrenman ve dövüş tekniklerini göstermektedir.

Konuları temel Kung Fu duruşları, bel antrenmanı, bacak antrenmanı ve ying-yang teorisidir. Bu konular Bruce Lee’nin JKD felsefesinin olgunlaşmadığı dönemlerde hazırlandığı için Bruce Lee yayınlamaktan vaz geçmiş. Fakat eşi Linda Lee bu çalışmaların onun hatırasını canlandırmak adına birer kazanım olması için yayınlamış. Elbette Bruce Lee’nin vaz geçtiği klasik algıda neler olduğunu görmek için ve tabi Bruce Lee’nin niçin vaz geçtiği bilinciyle okunmasında sakınca olamaz.

Bruce Lee bu kitabı yazma konusunda öncelikle şunları belirtmiştir: “Şimdi iyi bir arkadaşım ona Kung Fu teknikleriyle ilgili bir kitap yazma sözü verdiğimi hatırlattı; bunu uzun zamandır unutmuştum. Ona dileğini yerine getirmek için çeşitli Kung Fu stillerinin Wing Chun Kung Fu ile tanışmadan önce yaptığım bazı temel tekniklerini bu kitapta belirttim. Belirli bir psikolojik durumun elde edilmesinin Kung Fu’nun istenen bir nihai hedef olduğu doğrudur; ancak bu durum sadece teknik yeteneklerin antrenmanıyla elde edilebilir.

Bruce Lee bu kitapla ilgili olarak ilginç uyarılarda bulunuyor: “Burada elinizdekinin resmi Kung Fu tekniklerinin bir ders kitabı olmadığını belirtmek isterim. O daha çok bu dövüş sanatının savunma ve vurmayla ilgili bazı temel tekniklerinin bir toplamasıdır. Asya’ya yapacağım yolculuktan geri dönünce “Çin Kung Fu’sunun Tao’su” başlıklı bir kitap yazacağım.” Bruce Lee’nin bu ifadesinden anlaşılmaktadır ki bu kitap sihirli bir değnek değildir; eğitimden ziyade bir tanıtım kitabı gibidir. Ayrıca 1 Ekim 1963’te basılan bu kitabında “Çin Kung Fu’sunun Tao’su” ndan kastedilen Bruce Lee’nin ölümünden iki yıl sonra (1975) eşi Linda tarafından bastırılan “Tao of Jeet Kune Do”dur. Dikkat edilirse henüz JKD adı aklına bile gelmediği 60’lı yıllarda “Çin Kung Fu’su” demiştir. Daha sonra yaptığının bütün Çin’i bağlamayacağı düşüncesi hâkim olacak ve kendi özgünlüğünü ön plana çıkaracaktır. Çıkarınca da “Jun Fan Gung Fu” diyecektir. Jun Fan ismi Bruce Lee’nin Çince adı olduğuna göre bu onun özgün Kung Fu’sudur. Konumuz olan bu Çin Kung Fu’su kitabını yazdıktan 2 yıl sonra (1965) nihayet “Jeet Kune Do” adını zikredecektir. Onun için JKD gerçekleştiğinde ise klasik Kung Fu tarih olacaktır.

Yine bu kitabında diyor ki: “Yaklaşık 3 yıldır Amerika’da yaşıyorum; birçok “iş adamı” gördüm; Amerikalı olsun Çinli olsun ki kendilerini Kung Fu’nun öğretmeni hatta ustası olarak tanıtıyorlar; fakat hareketleri hiçbir şekilde herhangi bir Kung Fu stiline benzemiyor. Öyle bir okula gidelim, önce onları ayrıntılı bir sınavdan geçirmesini sadece umut edebilirim. Ayrıca şunu da belirtmek isterim ki bu kitabı okuyan kişi kendini çok bilen zannetme fikrine kapılmasın; hiçbir şekilde üç basit dersle bir Kung Fu uzmanı olunamaz – bu yıllarca alıştırma ve pratik gerektirir.”

Bu açıklamadan anlaşıldığı kadarıyla Bruce Lee Kung Fu’nun hiçbir stiline benzemeyen ama kendilerini üstat olarak tanıtan sanattan çok iş yapan bir takım kişilere rastlamıştır. Doğrusu bunların okullarının sınavla denetime tabi tutulmaları iyi olurdu. Bu kitabı okuyanlar da okuduktan sonra çok şey öğrendiklerini zannederek bahsedilen bu çakma ustaların durumuna düşmesinler. Öyle birkaç ders almakla ya da birkaç seminerle usta olunmaz. Ustalık uzun yıllarca çaba ve pratik çalışmalarla gerçekleşebilir.

Biz de Türkiye’de Bruce Lee’nin tüm özgün programlarını kendi özgünlüğümüzle modifiye ederek çok çalıştık ve en az onun kadar yüksek bir hız elde ettik. Tekmelerimiz ve yumruklarımız engellenemeyecek kadar hızlandılar. Bunun nedenleri şöyle sıralanabilir;

a) Egzersizlerimizin Bruce Lee’nin çalışma program ve notlarından istifade edilerek seçilmeleri,
b) Bu egzersizlerin bir kısmını kendi kapasitemize göre ayarlamamız,
c) JKD felsefesine uygun olarak pratik etmemiz,
d) Çok ama çok çalışmamız.

Demek ki biz Türkiye’de Bruce Lee’nin programlarının ne derece faydalı olduklarına hepimiz şahidiz. Biz fotoğraf makinesinin flaşı gibi patlamaya çalışıyoruz. Partnerimizi karşımıza aldığımızda onu hazır duruşa sokuyor, kendi ellerimizi yere sarkık olarak tuttuğumuz ve yüzüne hangi yumruğu nasıl çıkacağımızı söylediğimiz halde her defasında engelleyemediğini gösteriyoruz. Burada bizden çok takdire asıl şayan olan Bruce Lee’nin felsefesi ve çalışma programlarıdır. Eğer bazılarına göre bu başarılarımızın arkasında olan şey Bruce Lee değil de bizim yeteneklerimiz ise bu beceriyi her çok çalışanın göstermesi gerekmez mi?

Asıl olan duyumlar, dedikodular, zanlar ve yalanlar değildir; asıl olan terden buharlaşan salonlarımızda karşınıza geçtiğimizde patlayan flaşlardır. Ne Ueshiba, Musashi, Oyama, Ng Mui, Yip Man ne de Bruce Lee ya da İnosanto dedikodudan kurtulabilmiş değildir; kendi zamanında iftira kurbanı olmayan tek bir ustaya rastlayamazsınız. Ne var ki onlar efsaneleşirlerken iftira edenlerin isimleri yok olup gitmiştir.

Bu makalemiz onun “Çin Kung Fu’su: Kendini Savunmanın Felsefi Sanatı” isimli ilk kitabının tanıtımı ağırlıklı oldu. Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle.

Yüksel Yılmaz