Kocaeli’ye ilk geldiğinde, hayırlı olsun ziyaretinde dikkatimi çekmişti, ama süreç beni yanıltmadı. Kamu görevlisi olarak görev yaptığım yıllarda ve 1999 depremi sırasında, birçok vali, vali yardımcısı ve kaymakam ile çalışma fırsatım oldu. Ancak, bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar az sayıda, tam milletin istediği gibi vali, vali yardımcısı ve kaymakam vardı. Diyeceksiniz ki, “Bu kadar az mı?” Bunu ben değil, her gün yüz yüze olduğumuz insanlar söylüyor.

Vali Aktaş, Kocaeli’ye geldikten çok kısa bir süre sonra, Ambarcı’da bir cenazede karşılaştık. Saflara bir baktım; Sayın Aktaş, 8-10 sıra geride saf tutmuş. Bu, halkın gözünde mütevazılık demek.

Son 10 gün içinde tanımadığım bir numaradan bir telefon geldi. “Muhtarım, ben Vali Bey’in şoförüyüm,” dedi. Meğer Sayın Valimiz, Akmeşe’ye Cuma namazını kılmaya gelmiş. Yani, sahaya inmiş ve halkla iç içe ziyaretlerde bulunmuş. Üstelik bu ziyaretlerde oldukça mütevazı davranıyor. Vatandaşlardan olumlu tepkiler alıyor ve mahalle kontrollerini sessizce, sakince yapıyor. Ne güzel bir davranış!

Okul ziyaretlerinde de, bahçe içindeki evlerden tutun harabe binalara kadar pek çok yeri incelemiş. Artık yorulmuş ve “Değişmek gerek,” demiş olmalı. Velhasıl, 10 koruma ile gezen valiler de gördük, ama Aktaş ne yaptı? Koruma ordusunu azalttı. Eğitimi alınmamış hiçbir şey fazla değildir.

Sayın Aktaş’ı, mütevazı ve takipçi kişiliğiyle de tanımış olduk. Vali Aktaş’ı bir kez daha tebrik ediyorum. Allah sayılarınızı artırsın!

Rahim Varol