Son yılların en acımasız hastalığı Kanser, her birimizin çevresinde mutlaka bulunan bir illet.

Nedenlerini az çok biliyoruz. Strese bağlıyoruz hemen hastalığı, yani günah keçisi stres oluveriyor.

70’li yıllara doğru gidelim. Yahu bildiğiniz gazoz cam şişelerde satılırdı. Şimdi yüzde 95’i plastikle satılıyor. Sadece bu mu, hangimiz o yıllarda cips, kek, doritos vs ile besleniyorduk. Marketlerde, kantinlerde ne kadar sağlıksız yiyecek varsa raflarda.

Gelelim yediğimiz sebze ve meyvelere, o yıllarda kurtlu da olsa şekilsizde olsa o meyveleri, sebzeleri tüketirdik. Fındıkta, cevizde zehir mi vardı? Bakkala, markete sorsan kaç çeşit sigara var diye saymakla bitiremez, hatta çoğunu bilemez.

Şimdi gelelim yine illet hastalığa. Bin bir çeşit zehirle yetişen her sebze-meyve, naylon ambalajlara giren yiyecekler hastalığın habercisi. Zaten ektiğin tohum, tohum değil.

Şimdi tıp da söylüyor. Günde 2 litre su tüketeceksin, organik besleneceksin vs. Günde ne 2 litre su içeni görürsün ne de organik besleneni. İşte, kansere davetiye gönderen biziz.

Su hayattır diyoruz. İçmek için bol bol tüketmemiz gerekirken boşa akıtıyoruz, israf ediyoruz. Bahçemize ektiğimiz her şeye ama her şeye basıyoruz zehri (ilacı) neymiş ‘bol mahsul alalım’. Yapma be arkadaş, ne veriyorsa ektiğin onunla yetin.

Hadi kanser oldun. Çaresi ne yine kimyasal. Kemoterapi cart curt. İlaç lobisi; ‘Hastayı iyileştirmeyin, öldürmeyin ama bol bol ilaç verin’ der gibi. Yurt dışından gelen ilaçlar 3 kuruşken, sen 33 kuruşa alır kullanırsın. Vallahi deve gibiyiz doğru yerimiz kalmamış. İnsan sağlığının hiç önemi yok. Müslümanız Türk’üz, en önemlisi insanız he. Devam edin zehir tüketmeye. Vücudumuzu öldüren biziz biz. Kansere davetiye çıkaran her şeyi hayatınızdan çıkarın. Böyle giderse kanser sizi bizi dünya hayatından erkenden çıkarır.